Koc patchworkowy z koszul

Bardzo lubię kocyki i pomimo że moje dziecko ma już 2 uszyte przeze mnie (jeden cienki, drugi z ociepliną)  to otrzyma jeszcze jeden ;) Mój nakład finansowy na ten koc to ok 10 zł na owatę włożoną do środka, tkaniny pochodzą z odzysku. Niskim kosztem można więc otrzymać wartościowy i niepowtarzalny produkt.

Nie szyłam wcześniej patchworku, na tym kocyku chciałam się więc pouczyć i przekonać jak to jest.
Po dobraniu materiałów z jakich chcę szyć koc (miał być recycling i wietrzenie szafy, wybór padł więc na 3 koszule męskie) zabrałam się za wycinanie kwadratów.

Z każdej z koszul otrzymałam po 11 kwadratów o wymiarach 21x21cm. Na podłodze ułożyłam wzór i dopiero widząc mozaikę podjęłam decyzję, że wykorzystam tylko 2 koszule. Dodałam jeszcze 3 kwadraty z szarej bawełny w słonie aby nieco ożywić kompozycję. Zszywanie było czasochłonne bo każdy pas trzeba było rozprasować i tak dopasowywać aby kwadraty łączyły się dokładnie w wierzchołkach.

Efekt jaki uzyskałam:

Szycie patchworku oceniam jako przyjemne ale i trudne. Patchwork wymaga cierpliwości i dbania o wiele szczegółów, co przekłada się na jakość wykonania. Mój kocyk nie jest przepikowany, ale jest niewielki (75x100cm) więc całość trzyma się kupy i nie przesuwa. W środku wszyta jest owata. Obawiałam się czy zejdą się wszystkie linie, ale udało się wszystkie kwadraty równo połączyć:

Najtrudniejszy był dla mnie dobór materiałów i na tym zeszło mi najwięcej czasu. Grzebałam w mojej szafie robiąc bałagan (rzeczy są już niestety poupychane, a nie poukładane) i utwierdziłam się w przekonaniu, że czas pozbyć się tych zalegających tkanin (stos się niestety powiększa po robieniu porządków w głównej szafie z ubraniami, bo zamiast wyrzucić dany ciuch lub oddać na PCK to  ląduje on na półce "do przeróbki/uszycia czegoś/na recycling", i tak było z tymi koszulami męża).

Wadą kocyka uszytego z koszul jest to, że bawełna gniecie się mocno, a owata jaka jest w środku nie pozwala na użycie wysokiej temperatury prasowania. Zaletą natomiast jest to, że można go zabrać na plażę i z łatwością wytrzepać z piasku, co przy kocykach z minky jest już sporym wyzwaniem.

Przyznam się, że ostatnio boję się jeździć do Gdańska, bo przywożę stamtąd jakieś "straszne" gabaryty ;) Poprzednio był to rower, a teraz ... fotel! Obie rzeczy kupione na gdańskim bazarze. Fotel tak mnie urzekł, że nie odstraszyło mnie od zakupu to, że miałam już kupiony bilet na samolot z Gdańska do Modlina jedynie z bagażem podręcznym.

A oto i fotel :))) drewniane nóżki do pomalowania i tapicerka do wymiany. Już nie mogę się doczekać renowacji, ale jednocześnie trochę się jej boję. Z ciekawostek to fotel ten ma niecałe 50 cm wysokości i jest dla dziecka!!